donderdag 28 februari 2008

Monty Python part II

Vandaag zijn mijn klasgenoten en ik uitputtend bestookt met wetenswaardigheden over het vak mass and balance. Als je het simpel bekijkt gaat dat vak eigenlijk over niet veel meer dan wip-wappen voor vliegeniers. Normaal neemt deze les tot ongeveer 14:00 uur in beslag, maar vandaag duurde het allemaal net even iets langer. Naast dat onze vredige les al drie keer bruut werd verstoord door een privé-vliegshow, geheel verzorgd door de Deense luchtmacht, ontstond er na de middag nogal wat tumult over een zekere Engelse klasgenoot. Over hem heeft de trouwe lezer mogelijk al eens eerder iets gelezen, want om de één of andere reden weet hij ons keer op keer weer te verbazen. Dit keer probeerde hij geen Japanse auto, met Engelse bediening op Duits kenteken te laten keuren in Spanje om er vervolgens onverzekerd mee naar Denemarken te rijden. Ook heeft hij dit keer geen uren doorgebracht op het provinciehuis om voor al ons rechtaarde EU-burgers een verblijfsvergunning te regelen (verblijfsvergunning?). Nee, dit keer hebben de grote boze soldatenmannen van de Deense luchtmacht die ons van internet voorzien de computer van onze kleine Engelse vriend gelokaliseerd als oorzaak van grootscheepse netwerkproblemen. Het bleek dat onze vriend zijn computer vanochtend heeft laten aanstaan. Terwijl wij genoten van onze, zoals gezegd soms bruut verstoorde, vredige mass and balance les was onze kleine Engelse vriend z’n trouwe digitale werkpaard druk bezig met het neerladen van enkele tientallen giga-bytes aan expliciet mediamateriaal. Ik zal verder niet ingaan op de inhoud, maar naar nu blijkt is neerladen van dergelijk materiaal niet de bedoeling waarom men ons hier van internet voorziet. Maar wat nog veel erger is, is dat het netwerk van Flyvestation Skrydstrup niet opgewassen blijkt tegen het overdonderende digitale geweld van onze Engelse vriend. Zo kwam het dat hij rond het middaguur het vriendelijk doch zeer dringende verzoek kreeg zich te melden bij de grote boze soldatenman die verantwoordelijk is voor het netwerk op de basis. Hem is hierbij verzekerd dat als één van ons nogmaals op een dergelijke terroristische aanslag tegen de Deense defensie wordt betrapt cyberspace voorgoed voor ons afgesloten wordt. Wij zijn gewaarschuwd!

dinsdag 26 februari 2008

Behangetje

Afgelopen weekend hoorde waarschijnlijk tot één van de saaiste die ik ooit heb meegemaakt… Uiteraard mag ik momenteel niet veel meer van het leven verwachten dan studeren en ik weet nu onder de hand wel hoe het is om te leven in de middle of Danish nowhere, maar toch; als het internet er dan ook nog eens uitligt, dan is het leven hier écht saai en wordt de wereld écht héél klein! Ook opvallend hoe de sfeer dan met de dag grimmiger wordt, omdat meer mensen het zo lijken te ervaren. Hoe het ook zei, het heeft tot vandaag na etenstijd geduurd voordat het probleem eindelijk was verholpen. Gelukkig heb ik wel eenmaal met mijn hypermoderne mobiele telefoon annex zakcomputer kunnen inloggen op het draadloze netwerk van de vliegschool en heb zodoende gisteravond nog wel even gratis met Lautje kunnen praten.
Hoe het ook zei, zo’n uitermate saai weekend draagt natuurlijk wel bij aan de studie. Toen ik een tijdje terug in het vaderland was heb ik mijzelf een fraaie printer annex scanner cadeau gedaan. En zodoende ben ik sindsdien druk doende allerlei fraaie plaatjes te maken om er vervolgens bij wijze van educatief behang "damit die original Deutsche betonnen Mauer von die barak zu tapetieren". En zie hier het resultaat van een weekendje hard werk. Zo kan ik mij mooi tijdens het tandjespoetsen nog even verdiepen in de fijnste wetenswaardigheden over de fraaie kunst van de meteorologie!


woensdag 20 februari 2008

Hoog bezoek

Vandaag was een heerlijke dag op Flyvestation Skrydstrup. En dan bedoel ik vooral het weer. Was het vanochtend nog mistig, naar maten de lunch naderde klaarde het steeds meer op en kwam het zonnetje door. En wat doe je als het zonnetje doorkomt? Juist, na afloop van de lunch ga je er dan eens lekker voor zitten. In dit geval voor de grote glazen pui aan de zonkant van de vliegschool die uitzicht geeft op het platform. Normaliter is het erg rustig op het platform; Flyvestation Skrydstrup is erg populair onder militaire luchtridders, maar niet echt onder civiele vliegeniers. Niet zo gek ook, als je bedenkt dat we hier, zoals zo vaak gezegd, letterlijk in de middle of Danish nowhere zitten. Vandaag kwam er echter wel een vliegtuig binnen getaxied: een Cessna 421 ‘Golden Eagle’. “He, verrek, dat vliegtuig heeft een vaderlandse registratie” dacht ik toen ik de PH-registratie op de romp las. “Huh, maar zoveel Golden Eagles vliegen er toch niet rond in Nederland…?” “Nee, dat zal toch niet… Nee, dat kan toch niet onze Vetje zijn?” Zweefvliegvriendin (of om het in onze eigen woorden te zeggen: Fliegerkameradin) Yvette vliegt namelijk al een aantal jaren op een 421. Toen de deur open ging en er een tweetal kalende heren uitstapte was deze gedachte dan ook snel vervlogen, totdat… Compleet getooid met vier gouden strepen en wilderige grijze lokken, onze eigen Vetje uitstapte. Ik hoorde nog iemand roepen “That must probably be the stewardess”, maar voordat ik überhaupt kon reageren stond ik al bij de deur om haar te begroeten, daarbij mijn mede-studenten en het voltallige instructiekorps in verbazing achterlatend over het feit dat ik door die vreemde pilote spontaan om de nek gevlogen werd. Wat een ongelooflijk leuke ervaring om zo ineens iemand vanuit de “oude wereld” hier voor mijn neus te hebben staan. Dus bij deze een oproep aan iedereen die een vliegmachine kan besturen: land ook eens op Flyvestation Skrydstrup, beter bekend als EKSP!

vrijdag 15 februari 2008

The votes of the Danish Jury

Ter gelegenheid van de komst van onze mentor Erik uit Nederland was er woensdagavond gratis bier en pizza in de mess. Dit was zeer welkom, gezien het feit dat de dagen ervoor uitsluitend in het teken hadden gestaan van de progress tests, een soort tentamens. Mentor Erik kwam dan ook niet zonder missie. Hij houdt nauwlettend de vorderingen van een ieder van ons in de gaten en als het wat minder gaat kijkt hij samen met de betreffende persoon wat er gedaan kan worden om het te verbeteren. Gelukkig waren mijn resultaten in ieder geval voldoende om niet zijn directe aandacht te trekken. Het minimum dat je geacht wordt te halen per vak is 75%, met een gemiddelde van niet minder dan 85%. En zie hier de resultaten van de Deense jury:

Airlaw 85% (aardig volgens verwachting)
Human Performance and Limitations 93% (aangename verrassing)
Meteorology 80% (voor mij teleurstellend)
Radio Navigation 97% (lekker, lekker)
Mass and Balance 80% (twee van de tien fout, pfffff)
General Navigation 100% (beetje wijsheid, beetje geluk en een beetje voorkennis…)

Dat zijn tot nu toe de resultaten en die zijn in ieder geval voldoende om vol goede moed en zelfvertrouwen op te gaan voor de volgende testen over een maand. Maar nu geniet ik eerst even van een heerlijke weekendje vrij met Lautje in het vaderland!

vrijdag 8 februari 2008

De lente komt!

Afgelopen zondag, toen ik van het vaderland over de authentieke Deutsche Autobahn terugreed naar de middle of Danish nowhere spotte ik onderweg niet minder dan drie auto’s met zweefvliegaanhanger. Hoewel dit altijd warme gevoelens bij mij oproept had er een belletje moeten rinkelen dat echter toch niet eerder afging dan vandaag: De lente komt eraan! Hoewel één zweefvlieger natuurlijk nog lang geen zomer maakt kregen we hier vandaag toch even een voorproefje. Hoewel de tekenen gisteren al duidelijk aangaven dat we vandaag geconfronteerd zouden worden met een warmfront klaarde het vandaag hoe langer hoe meer op. Een hogedrukgebied boven West-Europa drukt het hele systeem zover noordwaarts dat we vandaag zowaar een lentedag leken te hebben. (Ja, ja, ik heb goed opgelet bij meteorologie) Toch bijzonder dat het altijd weer zweefvliegers zijn die als een soort zwaluwen dit mooie weer al dagen van te voren aankondigen met hun aanhangers!
Deze lenteachtige dag liet spontaan mijn hart wat harder kloppen. Niet vanwege de natuurlijke paringsdrift die het bij de meeste diersoorten oproept, maar wel omdat het voor mijn gevoel weer eens tijd was om, na maanden met mijn beide voeten op de grond te hebben gestaan, weer eens daar te gaan waar ik zoveel van houd: het luchtruim! Helaas ben ik (nog) niet uitgecheckt op de vliegtuigen van de vliegschool hier en ook is er nog geen duidelijkheid over het feit of ik nu al wel of niet uren mag vliegen voor de daadwerkelijke vliegfase. Vliegen zou er dus nog niet inzitten vandaag. Of toch? Hoe stukjes vaak vanzelf op hun plaats kunnen vallen merkte ik vanavond direct na het eten. Mede-student Hannibal (niet die uit de film en ook niet die uit de t.v.-serie!) nodigde mij uit om hem te vergezellen op zijn nachtelijke instructievlucht van vanavond. En zo kwam het dat ik vanavond onder een glasheldere sterrenhemel vijf circuitjes (rondjes) rond Flyvestation Skrydstrup heb meegevlogen. Goed voor mijn eigen ervaring (ik ben nog totaal niet gewend aan het vliegen in het donker) én voor de motivatie: ik was het nog niet vergeten, maar nu weet ik zeker weer waarom ik hier ben!

maandag 4 februari 2008

Weekendje ontzeuren

Na mijn ervaringen bij de lokale Deense pillendraaier is het even stil geweest op dit weblog. Dit heeft alles te maken met het feit dat e.e.a. er hier steeds serieuzer aan toegaat. De dagen staan nu eigenlijk helemaal in het teken van de studie. Ons rooster is nu zo rijkelijk bemonsterd dat we echt iedere werkdag van 09:00 tot op zijn vroegst 15:00 in een klaslokaal zitten. Na afloop van de lessen begeven we ons dan doorgaans weer naar de barakken waar ik vervolgens vrolijk doorga met het bestuderen van de vele facetten van de vliegkunst. Maar goed, dat moet ook wel, want volgende week dinsdag en woensdag staan de eerste tentamens al gepland. Overigens, als u na volgende week hierover niets meer hoort betekent dat waarschijnlijk weinig goeds, scoor ik echter lekker hoog, dan zal dit forum nog wel de nodige eigendunk moeten incasseren… U zult het beleven. Op dit moment werk ik er in ieder geval hard aan.
Van al dat harde werken en het voortdurend gefocust zijn op de studie word ik echter zo nu en dan ook wel een beetje tureluurs. Zo tureluurs dat ik begin vorige week bij mijzelf een bovengemiddelde vorm van een Nederlandse eigenschap gewaar werd, namelijk het zeuren op alles om niets en vooral op iedereen! Dat kan natuurlijk niet goed zijn. Een enorme behoefte maakte zich van mij meester om even een weekend naar huis te gaan. Gewoon om even weg te zijn van de boeken, de mensen, de lessen en de barakken. Tegelijkertijd voelde ik echter ook een soort schuldgevoel omdat de tentamens eraan komen. Om mijn geweten te sussen probeerde ik daarom klasgenoot Remco mee te krijgen. Deze was echter vastberaden pas over twee weken naar het vaderland af te reizen. Even legde ik daarom het idee maar naast mij neer. Totdat… Totdat Remco donderdag naar mij toekwam om te vragen of ik nog naar huis wilde. Hij had zich namelijk bedacht en ging nu toch!
Eind goed, al goed, Lautje was enigszins met stomheid geslagen toen zij vrijdagavond na haar werk de hal binnenstapte bij kaarslicht. Hoewel kort, hebben we toch een heerlijk weekendje samen gehad en al met al heb ik het gevoel dat de accu weer is opgeladen. Vandaag heb ik in ieder geval nauwelijks de neiging gehad om te zeuren!