Afgelopen week ben ik samen met mijn lieve vriendinnetje Laura in de Franse Alpen geweest voor een welverdiende vakantie. Haar ouders waren daar ook, net als een grote groep Nederlandse zweefvliegers. De vader van Laura zweefvliegt ook en had gepland daar ook te gaan vliegen.
Voor mij was dit de eerste ervaring met bergvliegen. En wat een ervaring...!?!?!? Door de weersomstandigheden (ja, ja, niet lachen, de wind stond in de verkeerde hoek) werd het behoorlijk lastig om boven te blijven. En met lastig bedoel ik een heus gevecht. Een gevecht met de elementen in dit geval. Klinkt natuurlijk heel stoer en uitdagen
d, maar ik vond het soms echt niet zo stoer. Stel je voor, je vliegt met zo'n 120km/h dicht langs een berg. En met dicht bedoel ik ook echt dicht: soms zo'n tien tot vijftien meter misschien, omdat je daar nu eenmaal het sterkste stijgen zou moeten vinden. Het ene moment zie je de berg onder je, dan zie je de top naast je en vervolgens zie je de top ver boven je en zie je rechtvooruit alleen nog maar bomen en rotsen. Heel spectaculair natuurlijk, maar voor een redelijk ervaren vlakland-vlieger, doch volkomen onervaren bergvlieger als ik toch soms iets te spectaculair. Ik kan dan ook wel zeggen dat ik heb genoten, ook kan ik zeggen dat het uitzicht adembenemend was, maar of ik kan zeggen dat ik hier nu echt een hobby van ga maken; ik betwijfel het vooralsnog. Misschien als de wind uit de goede hoek waait...
Verder was het gewoon een heerlijk vakantie. Lekker zonnetje, lekker eten, lekker zwemmen en lekker ... slapen. Eigenlijk was alles wel lekker. Maar helaas ook lekker kort :-( En nu dus weer hop-hop aan het werk. Verder hoop ik binnenkort weer wat nieuwigheden te kunnen melden over de ontwikkelingen omtrent de opleiding.
Voor mij was dit de eerste ervaring met bergvliegen. En wat een ervaring...!?!?!? Door de weersomstandigheden (ja, ja, niet lachen, de wind stond in de verkeerde hoek) werd het behoorlijk lastig om boven te blijven. En met lastig bedoel ik een heus gevecht. Een gevecht met de elementen in dit geval. Klinkt natuurlijk heel stoer en uitdagen
d, maar ik vond het soms echt niet zo stoer. Stel je voor, je vliegt met zo'n 120km/h dicht langs een berg. En met dicht bedoel ik ook echt dicht: soms zo'n tien tot vijftien meter misschien, omdat je daar nu eenmaal het sterkste stijgen zou moeten vinden. Het ene moment zie je de berg onder je, dan zie je de top naast je en vervolgens zie je de top ver boven je en zie je rechtvooruit alleen nog maar bomen en rotsen. Heel spectaculair natuurlijk, maar voor een redelijk ervaren vlakland-vlieger, doch volkomen onervaren bergvlieger als ik toch soms iets te spectaculair. Ik kan dan ook wel zeggen dat ik heb genoten, ook kan ik zeggen dat het uitzicht adembenemend was, maar of ik kan zeggen dat ik hier nu echt een hobby van ga maken; ik betwijfel het vooralsnog. Misschien als de wind uit de goede hoek waait...Verder was het gewoon een heerlijk vakantie. Lekker zonnetje, lekker eten, lekker zwemmen en lekker ... slapen. Eigenlijk was alles wel lekker. Maar helaas ook lekker kort :-( En nu dus weer hop-hop aan het werk. Verder hoop ik binnenkort weer wat nieuwigheden te kunnen melden over de ontwikkelingen omtrent de opleiding.
