Het begint al aardig op een traditie te lijken, de al vaker genoemde ritjes via de authentieke Deutsche Staubahn van de middle of Danish nowhere naar het vaderland en vice versa. Zo ook weer afgelopen donderdag toen mijn studiegenoten en ik konden gaan genieten van een paar dagen welverdiende rust na de examens. Nou ja, rust… Amper twaalf uur nadat ik eindelijk Lautje weer in de armen was gevallen stond ik alweer op het oude vertrouwde Schiphol om een bezoekje te brengen aan mijn oud-collega’s van de luchtverkeersleiding.
Gedurende de afgelopen vier maanden heb ik ondervonden dat er onder zowel medestudenten als instructiekorps nogal wat vooroordelen bestaan over de verkeersleiding. Zo zouden luchtverkeersleiders hyperintelligente, zeer hardwerkende doch een tikkeltje saaie, koffieverslindende mensen zijn die diep verscholen in de één of andere desolate naar sigaretten stinkende bunker naar groen-gele schermen zitten te turen terwijl zij een ware kakofonie aan wartaal uitslaan om na een dienst van twee uur afgevoerd te worden voor een drie uur durende afkicksessie, zittend voor een aquarium met exotische vissen. Omdat de werkelijkheid toch vaak iets anders in elkaar zit dan deze Hollywood-weergave achtte ik het de hoogste tijd een aantal van mijn medestudenten te introduceren in de wondere wereld van de luchtverkeersleiding. Voor studiegenoten Ivo, Remco en Guido bleek dit bezoek dan ook een ware eye-opener. Na een interessante introductie door oud-collega Frank hebben zij ruim een uur kunnen zien hoe oud-collega Arie zijn werkzaamheden verrichtte. Daarbij hun verwondering uitsprekend over het feit dat Arie’s buurman rustig een tijdschrift zat te lezen. Ook hebben ze uitgebreid gebruik gemaakt van de zich spontaan voordoende mogelijkheid om toren- en naderingsverkeersleider Henk de naad van de kous te vragen.
En voor wat betreft de koffie: het heeft zo zijn voordelen om in de hoedanigheid van oud-collega te verschijnen. Hoewel oud-collega Frank namelijk een uitermate respectabele positie heeft verworven in de verkeersleiders-pikorde bleek hij niets te beroerd nog even met een vers gezette pot langs te komen. Naast een voor Ivo, Guido en Remco zeer leerzame ervaring en voor ondergetekende een waar feest van weerzien was het zo ook nog eens een heel gezellige en ongedwongen bezoek! Arie, Frank, Henk en alle andere bij ons bezoek betrokkenen ontzettend bedankt voor jullie gastvrijheid, dit is een prima visitekaartje voor de LVNL!
Gedurende de afgelopen vier maanden heb ik ondervonden dat er onder zowel medestudenten als instructiekorps nogal wat vooroordelen bestaan over de verkeersleiding. Zo zouden luchtverkeersleiders hyperintelligente, zeer hardwerkende doch een tikkeltje saaie, koffieverslindende mensen zijn die diep verscholen in de één of andere desolate naar sigaretten stinkende bunker naar groen-gele schermen zitten te turen terwijl zij een ware kakofonie aan wartaal uitslaan om na een dienst van twee uur afgevoerd te worden voor een drie uur durende afkicksessie, zittend voor een aquarium met exotische vissen. Omdat de werkelijkheid toch vaak iets anders in elkaar zit dan deze Hollywood-weergave achtte ik het de hoogste tijd een aantal van mijn medestudenten te introduceren in de wondere wereld van de luchtverkeersleiding. Voor studiegenoten Ivo, Remco en Guido bleek dit bezoek dan ook een ware eye-opener. Na een interessante introductie door oud-collega Frank hebben zij ruim een uur kunnen zien hoe oud-collega Arie zijn werkzaamheden verrichtte. Daarbij hun verwondering uitsprekend over het feit dat Arie’s buurman rustig een tijdschrift zat te lezen. Ook hebben ze uitgebreid gebruik gemaakt van de zich spontaan voordoende mogelijkheid om toren- en naderingsverkeersleider Henk de naad van de kous te vragen.
En voor wat betreft de koffie: het heeft zo zijn voordelen om in de hoedanigheid van oud-collega te verschijnen. Hoewel oud-collega Frank namelijk een uitermate respectabele positie heeft verworven in de verkeersleiders-pikorde bleek hij niets te beroerd nog even met een vers gezette pot langs te komen. Naast een voor Ivo, Guido en Remco zeer leerzame ervaring en voor ondergetekende een waar feest van weerzien was het zo ook nog eens een heel gezellige en ongedwongen bezoek! Arie, Frank, Henk en alle andere bij ons bezoek betrokkenen ontzettend bedankt voor jullie gastvrijheid, dit is een prima visitekaartje voor de LVNL!
