donderdag 22 maart 2012

Oude en nieuwe liefde

Bijna anderhalf jaar bleef het stil op dit weblog. 2011 was voor mijn weg van zweefvlieger naar hoogvlieger dan ook nauwelijks noemenswaardig. Hoewel ik nog een enkele keer vloog met Yvette en haar jet, ik de simulator weer veelvuldig van binnen heb gezien en ik een paar uurtjes doorbracht in een hypermodern vliegtuig dat soms nog het meest weg had van een Playstation, leek er soms meer te melden over de route terug! Zo herinnert de trouwe lezer zich vast nog mijn enthousiasme over het slepen van zweefvliegtuigen met één van mijn grote liefdes; een klein, maar ijzersterk werkpaardje luisterend naar de naam PH-ELT, die ik liefkozend ook wel Lima-Tango noem. Helaas werd onze wederzijdse liefde medio vorig jaar ineens bruut op de proefgesteld door het verschijnen van een heuse curator op de door mij zo geliefde Terletsche vliegheide. Sindsdien verkeerde mijn geliefde namelijk in eenzame opsluiting in wat ooit “onze” hangaar was, maar nu hermetisch was vergrendeld. Al wat mij restte? Foto’s, film en de fijne herinnering aan de mooie tijd samen. En in de maanden die volgden bekeek ik de Terletsche vliegheide dan ook melancholisch vanaf een barkruk.

Gelukkig lijkt er met het gaan van 2011 en de komst 2012 toch iets veranderd…
Want Terlet vanaf een barkruk bekijken klinkt mogelijk wat passief en nutteloos en misschien bestaat deze activiteit inderdaad wel voor 99 procent uit bier, uiteindelijk doe je het voor die ene overgebleven procent … Het voordeel van op een vliegveld aan de bar zitten is namelijk dat je er altijd wel iemand vindt om een goed gesprek mee te voeren. Daarnaast is de Nederlandse luchtvaartwereld zo klein dat je altijd wel weer een bekende van een bekende tegenkomt die mogelijk wel iets voor je kan betekenen op je pad van zweefvlieger naar hoogvlieger. En zo kreeg ik op een goede dag het nummer van een oud-KLM’er die nogal eens op een privé-jet vliegt en die mogelijk nog wel een co-piloot zou kunnen gebruiken. En inderdaad! Sinds enige tijd mag ik gemiddeld zo eens in de drie weken een dagje lekker buitenspelen met een heuse jet waar werkelijk alles op en aan zit dat een moderne vliegenier zich kan wensen! Een mogelijkheid die ik met beide handen heb aangepakt, want naast dat ik natuurlijk met volle teugen geniet, is de ervaring die ik zo kan opdoen natuurlijk van onschatbare waarde en mogelijk zelfs dé sleutel tot een definitieve plek als hoogvlieger.


En wat betreft mijn verloren liefde Lima-Tango; toen we gistermorgen over het Lelystadse beton uittaxieden voor wat voor mij een dagje golfles zou worden op een Engelse driving range, stond ze daar ineens in al haar glorie, nog mooier dan voorheen te genieten van de eerste lentezon. En hoe kan het ook anders? Inmiddels heeft ze namelijk een opknapbeurt ondergaan en is bekend dat ze zal terugkeren naar het nest op onze vertrouwde vliegheide. Eind goed al goed, want over wie er mee gaat vliegen leest u de komende weken hopelijk meer op deze pagina..!