vrijdag 28 mei 2010

Uren maken III – Glamourboy

Gisteren en eergisteren las u hoe ik in mijn vrije tijd invulling geef aan het bijhouden van mijn brevet en het verder ontwikkelen van mijn vliegervaring. Vandaag het laatste, meest spectaculaire deel van dit drieluik.

Wellicht herinnert u zich zweefvliegvriendin Yvette nog. Zij is piloot voor een zakenman die zij op exclusieve wijze door Europa vervoert. Sinds ik zo’n zes jaar geleden een aantal memorabele momenten met haar beleefde in en rond een motorzweefvliegtuig op weg naar het Duitse Breitscheid hebben we altijd contact gehouden en tijdens mijn verblijf in de middle of Danish nowhere stond zij eens op miraculeuze wijze zomaar voor mijn neus. Over het onverwachte genoegen van deze ontmoeting en de vlucht die wij vervolgens maakten ter afscheid van haar toenmalige “meisje”, zoals zij haar vliegtuig liefkozend noemde, las u destijds een heel verslag.

Inmiddels is haar propeller aangedreven “meisje” vervangen door een stoere “knul” met heuse straalmotoren. Yvetje, stoer als zij zelf ook is, vliegt deze glamourboy, die zich qua snelheid, vlieghoogte, veelheid aan systemen en bijpassende procedures bijna aan een verkeersvliegtuig kan meten, vaak in haar eentje. Desalniettemin is er in de cockpit plaats voor twee piloten en u raadt het al: ondergetekende, bevoorrecht als hij soms is, kreeg onlangs de uitgelezen kans de tweede zitplaats te bezetten.

Ook glamourboys moeten zo nu en dan weleens nagekeken en onderhouden worden. De eerste vlucht voerde ons daarom in slechts 38 minuten van het Gelderse Teuge naar een werkplaats in het Duitse Bremen, gevolgd door een drie uur durende rit over de mij nog altijd zeer bekende Deutsche Staubahn in een gehuurde Nissan Micra. Zoals dat meestal gaat als je voor het eerst in een ander type vliegtuig stapt, vlogen de gebeurtenissen tijdens deze vlucht veelal langs mij heen. Erg blij was ik dan ook om een week later de huur-Micra weer te mogen omwisselen voor Yvetje haar “knul”. Tijdens deze tweede vlucht, terug naar Teuge, bood zij mij ruimschoots de mogelijkheid mij even een echte hoogvlieger te voelen. Een leerzame ervaring waarvan ik zichtbaar van oor tot oor heb genoten!

En omdat ik er nog geen genoeg van kan krijgen; hier ook nog een stukje film: http://www.youtube.com/watch?v=4zvKJHEtzVw

donderdag 27 mei 2010

Uren maken II - Slepen

Gisteren las u over mijn vliegbrevet dat bestaat uit meerdere aantekeningen. Ook las u over het absolute minimum aan vlieguren dat nodig is om de belangrijkste van deze aantekeningen geldig te houden en over de simulator die ik desondanks toch heel regelmatig bezoek.

Een andere aantekening biedt de mogelijkheid te vliegen met kleine eenmotorige vliegtuigen. Voor de grote luchtvaart is dit niet nodig. Veel piloten laten deze aantekening dan ook verlopen, maar voor mensen zoals ik die nog geen baan als hoogvlieger hebben gevonden, maar toch lekker willen vliegen is deze wel interessant. Een aantal van mijn mede-middle-of-Danish-nowhere-gangers is bijvoorbeeld druk doende met het rondvliegen van opa's met kleinkinderen langs de kerktorens van Apeldoorn en Deventer.

Ook ikzelf heb een leuke bezigheid gevonden om ondanks de economische malaise en as-brakende vulkanen toch te blijven vliegen. Op mijn nog immer geliefde vliegheide Terlet wordt namelijk gebruik gemaakt van een eenmotorig vliegtuig om zweefvliegtuigen op te slepen. Een bezigheid die mij naast de nodige vlieguurtjes soms wat zweterige handjes, maar vooral ook dikke pret oplevert. En zeg nou zelf; in mijn traject van zweefvlieger tot hoogvlieger is dit toch een heel logische stap...?

woensdag 26 mei 2010

Uren maken I - Droogvliegen

Het doet mij deugd te ondervinden dat nog altijd veel mensen meeleven met mijn traject van zweefvlieger tot hoogvlieger. Velen lijken zich zorgen te maken dat mijn brevet verloopt als ik niet voldoende vlieg. De laatste tijd wordt mij dan ook vaak gevraagd of ik veel vlieguren moet maken. Hoewel het antwoord hierop feitelijk "nee" is, is het natuurlijk wel zo dat als je eenmaal bent opgeleid tot piloot je ook wilt vliegen. Daarom leest u vanaf vandaag een drieluik over enkele avonturen die ik de afgelopen tijd heb beleefd om vlieguurtjes te verzamelen.

Het brevet waarvoor ik zoveel tijd in de middle of Danish nowhere doorbracht bevat meerdere aantekeningen. Veruit de belangrijkste aantekening biedt de mogelijkheid een meermotorig vliegtuig te vliegen met gebruikmaking van instrumenten. Dit zorgt er voor dat je ook met zeer slecht zicht de lucht in kunt, hetgeen belangrijk is voor de grote luchtvaart. Deze aantekening verliezen betekent dan ook dat het solliciteren naar een baan als hoogvlieger kansloos wordt.Nou is het zo dat vliegen met een meermotorig vliegtuig, zoals wij dat in het laatste deel van de opleiding in de middle of Danish nowhere deden, zeer prijzig is. Om de kosten van het behouden van een brevet niet al te zeer te laten oplopen is het mogelijk deze geldig te houden doormiddel van één enkel examen per jaar. En om de kosten nog verder te drukken kan deze om het jaar op een simulator worden afgelegd. Voor mij betekent dit concreet dat ik voor 17 september aanstaande weer een simulator in moet voor dit examen. De aantekening is dan weer geldig tot 17 september 2011. Als ik voor die datum nog steeds niet de fel begeerde baan heb gevonden zal ik de check pas dan weer in een echt vliegtuig moeten afleggen.

Veel mensen verbaast het enigszins dat het brevet met zo'n minimum aan ervaringsuren geldig kan worden gehouden. Helaas geldt echter ook hier een verschil tussen theorie en praktijk. Het moge duidelijk zijn dat ik in theorie tot enkele dagen voor 17 september niet eens aan vliegtuigen hoef te denken, dan een examentje kan doen om vervolgens weer een jaar lang alles over vliegen te vergeten. Helaas ligt dat toch net iets anders. Omdat in het laatste deel van de opleiding een veelheid aan procedures is aangeleerd en procedures helaas de vervelende eigenschap hebben dat ze, indien ongebruikt, heel snel wegzakken, moet er toch regelmatig worden getraind. Om dit mogelijk te maken stelt onze vliegschool hier in Nederland een simulator ter beschikking waarop regelmatig kan worden geoefend. Klasgenoot Guido en ondergetekende maken daar dankbaar gebruik van en eens per drie weken zitten we weer schouder aan schouder in een cockpit; zei het veilig op de grond op een verlaten industrieterrein in het weinig tot de verbeelding sprekende Maarssen.