Uiteraard is het ons, rechtaarde Hollanders in the middle of Danish nowhere, niet ontgaan dat het vaderlandse dagelijks leven tijdelijk tot stilstand is gekomen door de vorderingen van “onze jongens” in Zwitserland.
Heel Europa leek na afgelopen maandag al verrast door de prestatie van Oranje tegen “de Azzuri” van Italië. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen voor de wedstrijd van vandaag tegen “les Bleus” van Frankrijk. Reden genoeg om ons al vanaf de late middag te verschansen in de mess. Bij onvoldoende klandizie gaat die namelijk gewoon dicht, voetbal, of geen voetbal… En laten we wel wezen, voor de doorsnee Deen is er natuurlijk ook niet veel lol te beleven aan het Europees Kampioenschap.
De strategen onder ons bleken tijdens deze vroege uurtjes ook al erg geïnteresseerd in de uitslag van de wedstrijd van de door Oranje zo jammerlijk afgedroogde Azzuri tegen Roemenië. En toegegeven, die uitslag leverde Nederland zeker een stukje rust op. Maar uiteindelijk ging het natuurlijk om dé wedstrijd waar iedereen al dagen naar uitkeek, die van 20:45, Nederland versus Frankrijk, Oranje versus Les Bleus, de Leeuw versus de Haan.
Eén van de ongemakken die ik hier in de middle of Danish nowhere ondervind is het ontbreken van Nederlandse televisie. Het best haalbare, lees verstaanbare, kanaal waarmee wij ons tijdens deze voor ons vaderland zo precaire wedstrijden tot dusver hebben kunnen bedienen is WDR1 (Westdeutschen Rundfunk Eins). Nou dacht ik altijd dat als het om voetbal ging Duitsers en Nederlanders elkaar het licht in de ogen niet gunnen. In Nederland hoor ik immers weinig goeds over de Duitsers. Als Duitsland weer eens in de laatste minuut van een wedstrijd een winnend doelpunt maakt is de reactie steevast “zie je wel…” Dat dit andersom toch heel anders kan zijn bewees voor mij de WDR-commentator. Afgelopen maandag sprak hij al vol lof over “dem excellenter Torward Van Der Sar” en “das fabelhafte Spiel von der Niederländische Nationalmannschaft.” Vandaag begon het wat lauwtjes met de eerste tien minuten objectief commentaar als “Ecke ist genau” (voor de minder taalbegiftigden: “meer dan een hoekschop zit er niet in”). Maar nadat deze zelfde hoekschop via het hoofd van Kuyt al in de tiende minuut achter de Franse doellijn belandde, sloeg deze objectiviteit wederom om in een aanstekelijk enthousiasme voor “die Holländer”. Onnavolgbare uitspraken als “Die Fransozen schauen zu wie die Holländer mit sie Spielen” en “die fabelhafte offensive Strategie von Bundestrainer Marco van Basten” maakten de wedstrijd een nog groter genot om naar te kijken dan deze op zichzelf al was. Wat mij betreft is dan ook niet Wesley Sneijder maar deze bewuste commentator de man van de match!
Heel Europa leek na afgelopen maandag al verrast door de prestatie van Oranje tegen “de Azzuri” van Italië. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen voor de wedstrijd van vandaag tegen “les Bleus” van Frankrijk. Reden genoeg om ons al vanaf de late middag te verschansen in de mess. Bij onvoldoende klandizie gaat die namelijk gewoon dicht, voetbal, of geen voetbal… En laten we wel wezen, voor de doorsnee Deen is er natuurlijk ook niet veel lol te beleven aan het Europees Kampioenschap.
De strategen onder ons bleken tijdens deze vroege uurtjes ook al erg geïnteresseerd in de uitslag van de wedstrijd van de door Oranje zo jammerlijk afgedroogde Azzuri tegen Roemenië. En toegegeven, die uitslag leverde Nederland zeker een stukje rust op. Maar uiteindelijk ging het natuurlijk om dé wedstrijd waar iedereen al dagen naar uitkeek, die van 20:45, Nederland versus Frankrijk, Oranje versus Les Bleus, de Leeuw versus de Haan.
Eén van de ongemakken die ik hier in de middle of Danish nowhere ondervind is het ontbreken van Nederlandse televisie. Het best haalbare, lees verstaanbare, kanaal waarmee wij ons tijdens deze voor ons vaderland zo precaire wedstrijden tot dusver hebben kunnen bedienen is WDR1 (Westdeutschen Rundfunk Eins). Nou dacht ik altijd dat als het om voetbal ging Duitsers en Nederlanders elkaar het licht in de ogen niet gunnen. In Nederland hoor ik immers weinig goeds over de Duitsers. Als Duitsland weer eens in de laatste minuut van een wedstrijd een winnend doelpunt maakt is de reactie steevast “zie je wel…” Dat dit andersom toch heel anders kan zijn bewees voor mij de WDR-commentator. Afgelopen maandag sprak hij al vol lof over “dem excellenter Torward Van Der Sar” en “das fabelhafte Spiel von der Niederländische Nationalmannschaft.” Vandaag begon het wat lauwtjes met de eerste tien minuten objectief commentaar als “Ecke ist genau” (voor de minder taalbegiftigden: “meer dan een hoekschop zit er niet in”). Maar nadat deze zelfde hoekschop via het hoofd van Kuyt al in de tiende minuut achter de Franse doellijn belandde, sloeg deze objectiviteit wederom om in een aanstekelijk enthousiasme voor “die Holländer”. Onnavolgbare uitspraken als “Die Fransozen schauen zu wie die Holländer mit sie Spielen” en “die fabelhafte offensive Strategie von Bundestrainer Marco van Basten” maakten de wedstrijd een nog groter genot om naar te kijken dan deze op zichzelf al was. Wat mij betreft is dan ook niet Wesley Sneijder maar deze bewuste commentator de man van de match!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten