Giethoorn

“Waar gaan we nou naartoe-hoe?!?!?!” Lautje staat bijna stampvoetend naast mij. Het is vrijdagmiddag en enkele dagen eerder ben ik samen met studiegenoten Remco, Guido en Gaston via de Deutsche Stau-bahn teruggereden naar het vaderland. Al weken houd ik Lautje voor dat we zondag, op haar verjaardag, een middagje naar Giethoorn gaan om daar een twintig minuten durende proefcursus punteren te volgen. De laatste dagen heb ik echter steeds meer mijn teleurstelling uitgesproken over haar ietwat onenthousiaste reacties. In een laatste “uitbarsting” heb ik gisteravond uiteindelijk maar gezegd dat ze “dan maar een koffertje moet pakken, want dan gaan we wel ergens anders naartoe.” Nu staan we op het vliegveld van Keulen en zijn de mogelijkheden enorm. Op het bord staan vluchten naar Venetië, Wenen, Rome, Praag, Moskou, Istanbul, Londen, Parijs, Berlijn, en Kopenhagen. Lautje weet het echt niet meer. We lopen door naar een gate waar met grote letters Paris Charles de Gaulle op staat. “Nu kan ik het bijna niet meer geheim houden” denk ik nog, maar het duurt toch nog zeker vijf minuten voordat Lautje raadt dat we naar Parijs gaan… Nog geen uur later staan we er ook en kan het echte genieten beginnen. Helaas is het maar een bliksembezoek van twee dagen, maar het is ongelooflijk lekker om na die maanden in de barak in de middle of Danish nowhere even helemaal ergens anders te zijn. En Lautje? Die had zich geen mooiere verjaardag gewenst. In ieder geval is ze een stuk enthousiaster dan over het middagje Giethoorn!
Helaas komt aan alle leuke dingen een eind. Daarom zit ik dinsdagmiddag alweer met de zelfde studiegenoten in de zelfde auto over de zelfde Deutsche Stau-bahn naar de zelfde middle of Danish nowhere, om bij aankomst direct alweer te worden verrast door het zelfde terugkerend fenomeen op deze weblog: een zekere Engelse klasgenoot die continu auditie lijkt te doen voor Monty Python! Wat blijkt? Dit keer heeft onze kleine Engelse vriend gepoogd de auto, die hij, zoals de trouwe lezer zich nog zal herinneren, via veel omwegen heeft gekocht, hiernaartoe te verplaatsen. Nou heeft een auto het voordeel dat deze, mits goed bediend, zichzelf kan verplaatsen. Vandaar ook de naam Automobiel. Wel vereist het vehikel daarvoor de juiste invoeren van de bereider. Uiteraard is het geven van de juiste invoeren na meer dan twaalf uur onderweg te zijn én in een heuse Scandinavische sneeuwstorm verzeild te zijn geraakt niet gemakkelijk. Zie de foto voor het resultaat…