Neerlands reputatie

Als rechtaarde chauvinist ben ik lange tijd overtuigd geweest van de prominente positie die wij Nederlanders innemen in de westerse maatschappij. Het feit dat wij elders in de wereld met enig wantrouwen worden bekeken was mij wel duidelijk, maar dat dit ook geldt in de ons omringende West-Europese landen is nooit bij mij opgekomen. Enigszins verbaasd was ik daarom toen ik vorig jaar januari na de kerstvakantie terugkeerde naar de middle of Danish nowhere en bij de grens ineens werd staande gehouden. Twee, overigens uitermate vriendelijke, dames van de Deense grenspatrouille verzochten mij toen mijn auto te parkeren en de kofferbak te openen. Enigszins bezorgd over de bekleding van mijn polo-tje, omdat de auto naast mij net door een speurhond onder handen werd genomen, duurde het toen even voordat ik de dames had duidelijk gemaakt wat ik in hun land kwam doen. Gelukkig kwam de hond er uiteindelijk niet aan te pas en mocht ik doorrijden.
Groter werd de verbazing toen ik amper twee maanden later wederom door onze Deense E.U-partners aan de kant werd gezet. De twee mannen die ons dit keer te woord stonden waren echter een stuk minder vriendelijk en wederom vreesde ik de speurhond. Mede-student Gaston, die mij op die reis vergezelde, had echter een goede list. Semi-per ongeluk stopte hij de toegangspas van Flyvestation Skrydstrup in zijn paspoort. Toen hij de hierover verbaasde diender vertelde dat wij naar Denemarken kwamen voor een vliegopleiding mochten we direct doorrijden en was het gevaar van de speurhond wederom afgewend.
Minder fortuinlijk was klasgenoot Remco toen hij enkele maanden geleden midden in Duitsland van de snelweg werd gehaald. Hem werd verzocht in het bijzijn van een gehandschoende Polizei-beambte in een flesje te plassen. Hoewel hem dit het nodige oponthoud kostte mocht ook hij uiteindelijk doorrijden.
Maar helaas bleef het hier niet bij. Enkele weken geleden ben ik nog eens zomaar midden in Denemarken door de politie staande gehouden. Waarschijnlijk zat er volgens deze bromsnorren al een verdacht luchtje aan het simpele feit dat een Nederlandse jonge man zich helemaal alleen in deze omgeving begeeft. Gezien de desolate aard van deze omgeving kan ik ze daarin op zich geen ongelijk geven, maar toch… In Nederland ben ik in de meer dan tien jaar dat ik nu een rijbewijs heb nog nooit gestopt. Zelfs bij controles aan de Duitse grens mocht ik herhaalde keren gewoon doorrijden, maar hier in Denemarken heb ik kennelijk een heel verdacht voorkomen. Want… Afgelopen maandag, toen ik wederom via de authentieke Deutsche Staubahn van het vaderland terugreed naar de middle of Danish nowhere heb ik opnieuw de truc met de toegangspas van Flyvestation Skrydstrup kunnen toepassen. Nu moet u mij toch eens vertellen, zie ik er nu echt uit als een drugskoerier?