Vandaag had ik een opkikkertje nodig. Of dat de reden is dat chef-vlieginstructeur Kurt mij er op uit stuurde om een vliegtuig op te halen dat enkele dagen geleden op een ander vliegveld was gestrand, of dat dit uit puur praktische overwegingen voortkwam, weet ik niet. Hoe het ook zei, voor vliegen was het vandaag een prachtige dag. Het zicht was goed, wolken lieten zich zeer schaars zien en het landschap beneden was volledig besneeuwd. Kortom echt een dag om er alleen met een vliegtuig op uit te gaan en je gedachten even helemaal leeg te maken.
De reden dat het vliegtuig drie dagen geleden strandde was een zogenaamde alternator-failure. Dat is vergelijkbaar bij het defect raken van de dynamo in de auto. Dit betekent dus stroomuitval. Hoewel één en ander gerepareerd was alvorens ik het luchtruim koos hield ik er wel rekening mee dat dit of een gerelateerd probleem zich tijdens deze vlucht weer zou kunnen voordoen. Niet eens echt verbaasd was ik dan ook toen net na het opstijgen het landingsgestel niet omhoog wilde. De pomp van het hydraulisch systeem dat de wielen omhoog brengt en houdt is namelijk elektrisch aangedreven. Volgens de indicatie was alleen het neuswiel geheel of gedeeltelijk ingeklapt, maar de beide hoofdwielen waren nog keurig vergrendeld in de uit-positie.
Hoewel deze situatie natuurlijk lang niet zo bedreigend is als één waarbij de wielen omhoog zijn en niet meer naar beneden willen, achtte ik het toch zinvol om na zelf enige items te hebben gecheckt, chef-vlieginstructeur Kurt, die toevallig in de buurt vloog, op de hoogte te brengen. Na een korte stilte verzocht hij mij maar direct door te vliegen naar vliegveld Vamdrup, waar normaal het onderhoud aan de vliegtuigen wordt gedaan.
Zo gezegd, zo gedaan, vloog ik ietsje langzamer dan normaal richting Vamdrup. Onderweg moest ik wel het verkeersleidinggebied van ons eigen Flyvestation Skrydstrup kruisen en daar vloog vlieginstructeur Rune rond. Enigszins verbaasd vroeg Rune via de radio waarom ik naar Vamdrup en niet naar ons vertrouwde Skrydstrup op weg was. Ik vertelde hem over het landingsgestel en vroeg hem gelijk na zijn landing vervoer voor mij te regelen om terug te komen vanaf Vamdrup. Dat beloofde hij te doen.
Na enkele minuten kwam Rune echter weer terug op de radio en vroeg mij of ik de “emergency gear extender switch” al had geprobeerd. Dit is een klein handletje tussen de twee voorstoelen, waarmee in geval van een elektrische storing toch het landingsgestel kan worden neergelaten.
Een korte blik naar beneden leerde inderdaad dat het betreffende handletje keurig in de “down” positie stond en dat verklaarde direct waarom ik al ruim twintig minuten rondvloog met mijn wielen uit. Enigszins beschaamd moest ik daarna aan de verkeersleider melden dat het probleem “leek te zijn opgelost” en dat ik tegen eerdere berichten in toch wilde terugkeren naar Skrydstrup.
Uiteraard bestaat er een checklist voor het noodgeval dat het landingsgestel niet naar beneden wil. Voor het geval dat deze niet omhoog wil is die er echter niet. Desalniettemin had ik een aantal items, waaronder de zekering, zelf al gecheckt. De genoemde handle komt verder op geen enkele checklist voor die voor, tijdens of na de vlucht wordt doorlopen. Gezien het feit dat de kist de vorige vlucht met elektrische problemen was achtergelaten was het desalniettemin volkomen logisch dat deze noodvoorziening is gebruikt. Daarom ben ik vlieginstructeur Rune erg dankbaar dat hij mij van een nog grotere blamage heeft gered. Stelt u zich namelijk eens voor dat ik op vliegveld Vamdrup was geland. Dat ik daar nog ruim een uur had gewacht tot het zelfde mannetje dat net voor mijn vlucht de kist had gerepareerd, over de weg was teruggekeerd. Om vervolgens te zien hoe hij een simpel handletje overhaalt en mij een behouden vlucht naar huis wenst…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten