Wat kan ik zeggen? Het waren twee fantastische jaren...

Schreef ik gisteren al in mijn bericht over het afscheid bij ons thuis over het afscheidnemen op het werk, vandaag was het zover... Nou ja, het formele afscheid. Ondertussen werk ik nog wel een klein weekje door, maar dichtbij komt het nu wel. Gepland stond een borrel in het naast de LVNL gelegen hotel. Van mijn afdeling was een ruime vertegenwoordiging aanwezig en ook van buiten mijn afdeling was er aantal mensen die mij met hun aanwezigheid hebben vereerd.
Kees Leijs, mijn teamleader van de afgelopen twee jaren, richtte zelfs nog het woord tot me. Veel gehoorde klacht bij dit soort situaties is dat leidinggevenden vaak een mooi verhaal afsteken dat toch niet klopt. Maar Kees kennende kwamen de woorden die hij zei echt uit zijn hart. En ik moet zeggen ik vond ze echt mooi! Ik kan dan ook met een goed gevoel terugkijken op een heel fijne tijd bij de luchtverkeersleiding en Kees en alle aanwezigen hebben me echt het gevoel gegeven dat mijn aanwezigheid ook is gewaardeerd!
Afdelings-mama Ruth, favolega Hans, treinmaatjes Martine en Marloes en ex-klasgenoot Sten(nuz) waren verantwoordelijk voor de diverse leuke, bruikbare, maar vooral originele geschenken die ik na afloop in alle dankbaarheid bepakt en bezakt naar huis heb getreind. Al met al nog een hele verrassing, daar ik eigenlijk alleen maar had uitgezien naar een laatste borrel met de mensen om mij heen. Jongens en meiden collega's, allemaal heel hartelijk bedankt!!!