Afscheid

Het zal dan weliswaar nog twaalf dagen duren voordat ik naar Denermaken vertrek, het dagelijks leven staat al aardig in het teken van afscheid nemen. Afscheid van familie, afscheid van vrienden, afscheid van het werk, afscheid van de overvolle trein iedere ochtend en middag, afscheid, afscheid, afscheid. Gisteren was het de beurt aan familie en vrienden. In mijn enthousiasme had ik meer dan vijftig man uitgenodigd. Mijn theorie dat er toch wel behoorlijk wat mensen niet zouden kunnen komen kwam maar zeer beperkt uit en zo kwam het dat er op een gegeven moment toch zeker veertig man tegelijk in onze huiskamer stonden. Lautje en ik hadden dan wel alle meubels aan de kant geschoven en voor de gelegenheid ook een statafel geleend, maar toch… Veertig man blijft een heleboel! Wel heel gezellig natuurlijk, zoveel mensen ter gelegenheid van mijn afscheid. Jammer genoeg heb je dan natuurlijk weinig tijd om iedereen uitgebreid te spreken en ik hoop dan ook dat alle aanwezigen het desondanks gezellig hebben gehad. Aan de hapjes en drankjes zal het niet gelegen hebben… Lautje en haar moeder hebben echt geweldig gewerkt om iedereen hier ruimschoots van te voorzien. En dat was te merken!
Voor alle lieve mensen die er gisteren bij waren: Bedankt voor jullie komst en voor alle leuke en originele cadeaus. Als ik straks in eenzame opsluiting in Denemarken zit ;-) dan is dit een prachtige herinnering; hartverwarmend!