Monty Python grappig bedoeld?

De vorige keer schreef ik al over de dagen die veel op elkaar lijken en dat het er niet gemakkelijker op wordt steeds een nieuw verhaal voor dit weblog te schrijven. Toch gebeuren er hier wel degelijk noemenswaardige dingen.. De laatste dagen had ik echter het gevoel te lijden aan een heus schrijversblok. Zojuist werd deze echter spontaan doorbroken!
Wat is er te vertellen? Wel, sinds ik terug ben van kerstreces is alles wat serieuzer geworden. Ik kan wel zeggen dat ik echt geconcentreerd aan de studie ben en de meeste van mijn klasgenoten zijn dat ook. Natuurlijk is er van tijd tot tijd ruimte voor een geintje, zoals afgelopen zaterdagavond toen we op de vloer van de gang de contouren van een lijk hebben uitgetekend alsof er een moord is gepleegd. Maar verder is eigenlijk alles van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat gericht op de studie. Althans…. voor de meeste van ons, want naast een enkeling die studieontwijkend gedrag vertoont is er deze ene klasgenoot wiens naam ik niet zal noemen, maar die ik voor het gemak J. zal noemen. J. heeft een wat mollig lichaam dat hij zelf onkreukbaar (zoals zijn Britse afkomst betaamt) als “Well-built” betitelt. J. heeft een ongelooflijk gevoel voor humor en mag graag met ons in discussie gaan over het feit dat in zijn land de vliegtuigen nog door stoommachines worden aangedreven. Maar bovenal heeft J. de bijzondere voorkeur om makkelijke dingen moeilijk te maken… Ik zal niet ingaan op alle voorbeelden, want die zijn er inmiddels te over, maar eentje wil ik u toch niet onthouden. J. wil graag een auto kopen. Dat is op zich niet raar, want je leeft hier echt in de middle of nowhere. J. is Brits en moet dus een auto met een dito kenteken hebben. Op internet heeft J. een prachtige Honda gezien (met een licht beschadigd neusje…) voor maar eur. 2100,00. Een koopje! Helemaal als je bedenkt dat een dergelijke auto in het Verenigd Koninkrijk al gauw het drievoudige kost. Eigenlijk heeft deze auto alles wat J. zich maar wensen kan, low milage (het duurde even voor ik begreep dat dat een lage kilometerstand betekende), only just a minor injury (de motorkap is lichtelijk verfrommeld, maar ach…) en het stuur zit aan de rechterkant. Last but not least is het ook nog een automaat, dus mevrouw J. kan er ook mee rijden als ze straks haar rijbewijs heeft. Wat zou J. zich nog meer kunnen wensen? Nou uh, afgezien van een radiator die het koelwater gewoon koelt in plaats van uitspuugt, niet veel! Behalve… een Engels kenteken! Dit vehikel bevindt zich op dit moment namelijk niet zoals je verwacht op het eiland ten westen van onze vaderlandse kust, maar bij een Duitse autohandelaar in Frankfurt. Waar? Ja, in Frankfurt, Duitsland. Maar goed, gelukkig hebben we een weekend vrij en aansluitend twee studiedagen, dus dacht J. een gedeelte van deze tijd eens even te benutten om werk van deze auto te maken. Na een familiebezoek in Londen vliegt J. op dinsdag door naar Frankfurt om daar de auto te bekijken. Omdat mensen uit J. z’n vaderland doorgaans geen woord Duits spreken en Duitsers op hun beurt ook geen woord van J. z’n moedertaal komt klasgenoot Jens met de trein naar Frankfurt. Daar zullen zij de verkoper en de auto eens even flink aan zijn Duitse tand voelen en als alles bevalt koopt J. de auto.
Nu ontstaat er echter een probleem, J. heeft geen Duits adres en kan dus geen Duits kenteken krijgen voor de auto. Omdat J. Brits is moet er een Brits kenteken voor komen, maar ja, daarvoor moet het vehikel aan een grondige Engelse motorrijtuigenkeuring onderworpen worden. J. overwoog eerst de auto hiervoor naar Engeland te rijden, maar vond toen uit dat er op het vasteland ook een keuringsstation is. Wat een geluk dat dit keuringsstation niet op een eiland is, dat scheelt alweer kosten van de ferry. Helaas is het wel op een schiereiland, het Iberisch schiereiland om precies te zijn! De laatste versie die ik tot nu toe heb gehoord is dat onze zeer gewaarde Engelse humorist dinsdag na een vlucht van Londen naar Hamburg en een onderhandeling over het vehikel onverzekerd wil doorrijden naar Spanje voor een keuring en vervolgens wil terugrijden naar Denemarken om er dan achter te komen dat de auto inclusief alle extra uitgaven anderhalf keer zo duur is geworden als een vergelijkbaar voertuig in Engeland en dat het inmiddels vrijdag is geworden en er dus alweer twee belangrijke lesdagen zijn verstreken! Wel, ik dacht altijd dat Monty Python grappig was bedoeld, maar begin nu toch te geloven dat Engelsen echt zo zijn! Of zou hij ons toch voor de gek houden?