Aan u de keuze...

Afgelopen vrijdag berichtte ik over een wat onhandige actie: het maken van een zogenaamde doorstart zonder daarvoor van de verkeerstoren toestemming te hebben gekregen. De oplettende lezer las echter ook nog net op de laatste regel van dit bericht over iets feestelijks: mijn eerste solovlucht. En ja, deze pijnlijke uitglijder was inderdaad onderdeel van deze toch wel bijzondere gebeurtenis.

Zoals de meesten van u weten heb ik al een aantal jaren een privévliegbrevet. Natuurlijk vloog ik derhalve al vele malen solo en natuurlijk nam bovengenoemde miskleun van formaat ook nog eens de glans weg van deze bijzonder gebeurtenis, maar ondanks alles blijft zo’n eerste vlucht toch bijzonder. Al eens eerder las u op dit weblog over een naar aanleiding van een dergelijke eerste solovlucht georganiseerde traditionele veldslag die gepaard ging met veel water en waarbij het de bedoeling is de prille solist tot op zijn ondergoed nat te maken. Destijds ontaardde dit niet alleen in een natte solist, maar in een groot aantal natte, bibberende jongetjes die hun doel enigszins voorbij geschoten leken. Gelukkig bleken de solovluchten van ondergetekende en van medestudent en goede vriend Peter door de al aanwezig privébrevetten niet interessant genoeg voor een dergelijk waterballet. Ik heb mijn goed tot op heden dan ook nog helemaal droog gehouden.

Bij een eerste solovlucht hoort ook een extra versiersel op het uniform. Leerlingen in de aan het vliegen voorafgaande theoriefase lopen met zogenaamde epauletten op de schouders met daarop enkel het logo van de vliegschool. Naarmate je je meer en meer verheft boven de “aardse stervelingen” en je gaat voegen bij de “vliegende mensch” worden deze vervangen door steeds meer goudkleurige strepen. Het toetreden tot het selecte gezelschap van mensen die geheel zelfstandig het luchtruim hebben gekozen levert één streep op. Het behalen van je eerste examen de tweede.

Omdat Peter en ondergetekende al eens eerder een examen hebben gehaald heeft men zo bedacht dat onze respectievelijke solovluchten direct goed zijn voor niet één maar twee gouden strepen. Van de ene op de andere dag loop ik dus niet meer met het ordinaire vliegschoollogo op mijn schouders, maar met maar liefst twee gouden strepen! Een opmerkelijke situatie die ik persoonlijk zou willen omschrijven als “van landrot tot luchtheld in één vlucht!” al ben ik bang dat mijn vader dit eerder zou relativeren met “niets gepresteerd, toch geëerd!” Aan u de keuze!