Vandaag stond het leven op Flyvestation Skrydstrup in het teken van de kerstviering. De dag nadat wij hier arriveerden waren daarvoor de voorbereidingen al in volle gang: men w
as een enorme tent aan het opzetten voor het feest van vanmiddag. En vandaag was het dan zover, van 16:00 tot 18:00 gratis bier in de genoemde tent. Geld noch moeite is bespaard, want zelfs aan live muziek bleek te zijn gedacht. Een heuse U2-imitatie, compleet met Bono-look-alike, zorgde voor de nodige decibels.
Na 18:00 zou het feest zich moeten voortzetten in de al vaker genoemde mess. Gezien het feit dat de alcohol hier in Denemarken nou niet bepaald goedkoop is kunnen jullie je wel voorstellen dat de Denen niet echt gewend zijn aan grote hoeveelheden van dit genotsmiddel en dat leidt natuurlijk onherroepelijk tot meervoudige openbare dronkenschap als je het bier gratis weggeeft. En zo geschiedde... Het feest deed dan ook het meest denken aan zo’n boerenschuurfeest in de achterhoek waar de dames vragen of je mee naar buiten gaat om “brommers te kieken”.
Uiteraard moesten mijn klasgenoten en ik tussen de tent en de mess door nog even voor wat te eten scoren. Omdat de McDonalds nou niet bepaald naast de deur is doen we dat normaliter op de vliegschool. Dat is vanaf onze barak (en de naastgelegen feesttent) toch nog zo'n vijf kilometer rijden en daarom gebruiken we bij voorkeur de auto. Omdat ik zelf al een stuk of drie (hooguit zeven) biertjes op had liet ik het besturen van mijn polo-tje maar over aan Deense klasgenoot Jens die bier niet lekker lijkt te vinden, maar omdat vandaag de Antonov 225 (het grootste vliegtuig ter wereld) hier zou landen leek het ons wel een aardig idee om eerst nog even een poging te doen om op het voor ons gesloten deel van de basis te komen om het beest met eigen ogen te bekijken. Het door ons beoogde hek bleek echter gesloten en er was helaas geen wacht die we konden omkopen. Daarom moest ik Jens even helpen mijn polo-tje in de achteruit te krijgen en toen gebeurde het... Jens liet rustig de koppeling opkomen en... BOEM! Wat was dat nou? Er staat hier toch niets achter? Ik de auto uit en inderdaad: niets te zien; althans... Niets aan de bumper of achter de auto. Een nadere inspectie leverde echter toch een minder prettige waarneming op: de hele achterruit is aan gruzelementen! Wat? Hoe kan dat nou? Engelse klasgenoot Jonathan raakte gelijk lichtelijk in paniek omdat hij geloofde dat we door de wacht werden beschoten. Nou, we zijn hier natuurlijk niet in het Britse leger en al helemaal niet in Afghanistan! Maar hoe kan die ruit dan zomaar knappen? Wel, het is hier wel een beetje erg boel veel brrrrr koud en de achterruit verwarming stond ook aan, dus misschien is dat net genoeg om de ruit te laten uitzetten en vervolgens knappen. Ik kan niets anders verzinnen, maar lastig is het wel. Helemaal omdat toen iemand het portier iets te hard dicht gooide de hele ruit uiteindelijk op mijn achterbank belandde! Nou ja, een telefoontje met de verzekeraar in het vaderland leert in ieder geval dat alle kosten vergoed worden en tevens dat er hier in Denemarken ook gewoon carglass bestaat.
as een enorme tent aan het opzetten voor het feest van vanmiddag. En vandaag was het dan zover, van 16:00 tot 18:00 gratis bier in de genoemde tent. Geld noch moeite is bespaard, want zelfs aan live muziek bleek te zijn gedacht. Een heuse U2-imitatie, compleet met Bono-look-alike, zorgde voor de nodige decibels.Na 18:00 zou het feest zich moeten voortzetten in de al vaker genoemde mess. Gezien het feit dat de alcohol hier in Denemarken nou niet bepaald goedkoop is kunnen jullie je wel voorstellen dat de Denen niet echt gewend zijn aan grote hoeveelheden van dit genotsmiddel en dat leidt natuurlijk onherroepelijk tot meervoudige openbare dronkenschap als je het bier gratis weggeeft. En zo geschiedde... Het feest deed dan ook het meest denken aan zo’n boerenschuurfeest in de achterhoek waar de dames vragen of je mee naar buiten gaat om “brommers te kieken”.
Uiteraard moesten mijn klasgenoten en ik tussen de tent en de mess door nog even voor wat te eten scoren. Omdat de McDonalds nou niet bepaald naast de deur is doen we dat normaliter op de vliegschool. Dat is vanaf onze barak (en de naastgelegen feesttent) toch nog zo'n vijf kilometer rijden en daarom gebruiken we bij voorkeur de auto. Omdat ik zelf al een stuk of drie (hooguit zeven) biertjes op had liet ik het besturen van mijn polo-tje maar over aan Deense klasgenoot Jens die bier niet lekker lijkt te vinden, maar omdat vandaag de Antonov 225 (het grootste vliegtuig ter wereld) hier zou landen leek het ons wel een aardig idee om eerst nog even een poging te doen om op het voor ons gesloten deel van de basis te komen om het beest met eigen ogen te bekijken. Het door ons beoogde hek bleek echter gesloten en er was helaas geen wacht die we konden omkopen. Daarom moest ik Jens even helpen mijn polo-tje in de achteruit te krijgen en toen gebeurde het... Jens liet rustig de koppeling opkomen en... BOEM! Wat was dat nou? Er staat hier toch niets achter? Ik de auto uit en inderdaad: niets te zien; althans... Niets aan de bumper of achter de auto. Een nadere inspectie leverde echter toch een minder prettige waarneming op: de hele achterruit is aan gruzelementen! Wat? Hoe kan dat nou? Engelse klasgenoot Jonathan raakte gelijk lichtelijk in paniek omdat hij geloofde dat we door de wacht werden beschoten. Nou, we zijn hier natuurlijk niet in het Britse leger en al helemaal niet in Afghanistan! Maar hoe kan die ruit dan zomaar knappen? Wel, het is hier wel een beetje erg boel veel brrrrr koud en de achterruit verwarming stond ook aan, dus misschien is dat net genoeg om de ruit te laten uitzetten en vervolgens knappen. Ik kan niets anders verzinnen, maar lastig is het wel. Helemaal omdat toen iemand het portier iets te hard dicht gooide de hele ruit uiteindelijk op mijn achterbank belandde! Nou ja, een telefoontje met de verzekeraar in het vaderland leert in ieder geval dat alle kosten vergoed worden en tevens dat er hier in Denemarken ook gewoon carglass bestaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten