Chocoladevlokken

Normaliter eten mijn mede-studenten en ik op de vliegschool, maar aangezien dat een kilometer of vijf rijden is, ontbijt ik op dagen dat wij geen les hebben (zoals vandaag) gewoon in de barak. Op mijn afscheidsfeestje heeft Lautje er voor gezorgd dat iedereen een doosje chocoladevlokken (voor de puristen niet te verwarren met hagelslag) heeft beschreven met een wens. Iedere keer als ik hier dus ontbijt gaat er zo’n doosje open. De mensen die ik tot nu toe verorberd heb zijn: Kim, Rolf en Marijke Beket, Jansen (uh Bastiaan), Ignace, naamloos, Jarno, Annerixt, Jolien van Beek en mama.
Jullie moesten eens weten hoe leuk de verrassing is als ik’s ochtends even een persoonlijke wens van al deze mensen lees. Overigens is het iedere keer als ik hier mijn laptop opstart een even zo grote verrassing wie er nu weer een reactie heeft gegeven op mijn weblog of e-mail. En tot nu toe is dat nog geen moment tegengevallen! Het is ontzettend leuk om ineens de naam van bijvoorbeeld een oud-collega voorbij te zien komen! Ik ben dan ook ontzettend benieuwd wie er nou uiteindelijk allemaal de stukjes op dit weblog lezen. Hoe het ook zei: blijf vooral reacties sturen. Aan deze kant, in de gekke wereld waarin ik verzeild ben geraakt, zijn die nog steeds een zeer welkome link met mijn "normale" leven! Een van de reacties die mij zo de afgelopen dagen diverse malen heeft bereikt is om een foto te posten van het hobbezakiform. En ik neem aan dat men bedoelt, mij gekleed in het hobbezakiform. Aangezien gisteren een deel terug is gegaan naar de “kleermaker”, maar wij toch geacht worden nu in uniform in de lessen te verschijnen zal ik mij morgen in het acceptabele deel hijsen. Wellicht, (als mijn haardag het toelaat) zal ik dan ook een foto laten maken om u allen te showen hoe stoer ik er uitzie :-(